««««««««« آهنگ های قدیمی »»»»»»»»»»»
موسیقی قدیمی ایران در سالهای پس از انقلاب فراز و فرودهای گوناگونی را تجربه کرد. وضعیت جامعه ایرانی در دهه شصت باعث شد تا بزرگانی همچون محمد رضا لطفی، پرویز مشکاتیان، حسین علیزاده، محمدرضا شجریان، شهرام ناظری و...در یک مسیر قرار بگیرند و در ارتباطی تنگاتنگ آثار قابل تاملی را در موسیقی سنتی ایران به یادگار بگذارند. بسیاری از منتقدان موسیقی معتقدند که تجربه استادان ایرانی در آن سالها غیر قابل تکرار است. از سویی دیگر در آن سالها موسیقی پاپ محدود بود و تا دهه هفتاد هیچ اتفاقی در این زمینه و در داخل کشور نیفتاد.
با شکلگیری فضا برای فعالیت در موسیقی پاپ موج جدیدی از موزیسینهای ایرانی وارد بازار کار شدند. با گذشت زمان کار به جایی رسیده است که اکنون دیگر آمار موزیسینهای فعال در کشور را نمیتوان بهراحتی به دست آورد و هر روز تعداد زیادی آلبوم در بازار موسیقی منتشر میشوند که عمدتا جایگاهی پیدا نمیکنند و به اصطلاح مرده به دنیا میآیند. در این شرایط گاهی آثار برخی موزیسینها مورد توجه قرار میگیرد؛ اما پس از مدتی به فراموشی سپرده میشود و چهرههای دیگری جایگزین میشوند و چرخه به شکل معیوبی ادامه دارد. خاطره جمعی ایرانیها اما حکایت دیگری را روایت میکند. مردم هنوز با آثار قدیمی ارتباط بیشتری برقرار میکنند و نیازهای موسیقایی خود را از کارهای قدیمی تغذیه میکنند.
اینکه چرا چنین اتفاقی در جامعه افتاده است و موزیسینهای نسلهای تازه نمیتوانند آثاری را خلق کنند که در بلندمدت ذهن مخاطبان را تسخیر کند، سوالی است که در سالهای گذشته همواره مورد بحث بوده است. در این میان بسیاری از موزیسینها با بازخوانی آهنگ قدیمی سعی کردهاند مخاطب جذب کنند که برخی از آنها موفق هم بودهاند و معمولا بهعنوان موزیسینهایی که کارهای دیگران را بازخوانی میکنند، شناخته میشوند. البته عدهای هم بودهاند که کارهای قدیمی را خوانده و آنقدر بیکیفیت اجرا کردهاند که اعتراضهایی را هم به وجود آوردهاند. با همه این حرفها اما گویا بازخوانی ترانهها وتصنیفهای قدیمی به تجارت برخی آهنگسازان و خوانندهها بدل شده است
- ۹۷/۰۳/۱۶